Het eindpunt van de dag is de Faro de Fisterra - wat de vuurtoren blijkt te zijn. De legende zegt dat Jacobus hier aan land zou zijn gekomen, vandaar dat nog heel wat mensen ook dit laatste deel er nog bij doen.
In principe moet je hier je kleren verbranden, maar Eddy houdt het bij zijn pet.
Toen onze reisgezellen zelf de tocht ondernamen, deden zijn dit stuk met de bus.
Magda herinnerde zich dat zij hier heel lekker langoustine heeft gegeten. Wij gaan dus op zoek naar dit restaurantje, maar alles is in de loop der jaren onherkenbaar veranderd.
Toch vinden we een restaurant waar ze nog langoustines serveren. Eerst wordt, net als bij kreeft het exemplaar levend getoond. Eigenlijk een beetje gruwelijk. Maar ja, het moest maar zo lekker niet zijn.
Wij proeven ook een gerecht genaamd "pieds de pouces" - vergelijkbaar met garnalen die je eerst nog moet pellen.
We verschieten alleen een beetje van de rekening, want alles wordt in gewicht afgerekend.
Ja, langoustine à 100 euro/kg en kreeft la même chose, wat aperitieven, extra desserts : gepeperde rekening van 370 euro - maar ja, op het einde van de pelgrimstocht mag je je toch 1 keer laten gaan, niet ?
En het heeft gesmaakt !
 |
| Ziet het er niet lekker uit ? |
 |
| Magda laat het zich smaken |
 |
| Faro de Fisterre |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten